De eerste werkweek

Zo, onze eerste werkweek zit erop.
Maandag zijn we voor het eerst naar onze werkplek Orchid Garden geweest. Orchid Garden is een basisschool voor kinderen van een lagere kasten. Het is een erg goede school in Nepal. Kinderen vanaf een paar maanden tot en met 10 jaar kunnen er terrecht. Ze krijgen daar les en kunnen er met elkaar spelen. Het ziet er super gezellig uit.

Om daar te komen moeten wij een uurtje lopen. Dat is dus iedere dag een uur heen en een uur terug. Als wij niet helemaal afgetraind terug komen weet ik het ook niet meer. We lopen continu langs de drukke straten van Kathmandu. Daar komen nog al veel ongezonde uitlaat gassen vrij, daarom dragen we ook van die sexy tandarts mondkapjes. Ook het oversteken is een ding, er zijn zebra paden en verkeersregelaars maar daar word niet echt veel mee gedaan. Onze tactiek is nu gewoon meteen door lopen en iedereen moet maar stoppen voor ons. Of snel achter de politie aan lopen.

Toen we maandag aan kwamen werden we erg vriendelijk onthaald. De directrice van de school is super aardig en stelde ons erg op ons gemak. De eerste week zouden we bij alle klassen een beetje mee lopen zodat we kunnen kijken welke we het leukst vinden.
De lessen beginnen om 10 uur. Om kwart voor 10 verzamelt iedereen op het plein. Ze moeten in rechte rijen achter elkaar staan. Dan gaan ze eerst het Nepalese volkslied en het Orchid Garden lied zingen met zijn allen. Daarna volgen nog een paar Nepalese en Engelse liedjes.
We startten bij de jongste klas van ongeveer 3-4 jaar. Die kindjes leren een paar liedjes maar spelen vooral nog met alles wat ze tegen komen. Echt super schattige en lieve kindjes. Ook vinden ze het allemaal erg leuk om bij je op schoot te komen zitten of in je nek te klimmen. Verlegen zijn ze niet in ieder geval. Ook worden er vanaf het begin al manieren geleerd. Alle leraressen worden aan gesproken met madam, door hun uitgesproken als meme. Als ze naar de wc moeten zeggen ze; may i go to toilet meme. Als ze dan weer terug de klas in willen; may i come in meme. Al bij de jongste kinderen wordt dit geleerd.

Maandag avond waren we uitgenodigd op de verjaardag van een oud Cross Borders vrijwilligster; Lieke. We kenden haar niet, maar ze hadden lekker hapjes..:) Ook hebben we daar de vrouw en dochter van Bharat ontmoet. Super aardige mensen, was erg gezellig.

De andere dagen waren een beetje hetzelfde als de eerste dag. Overal mee kijken met de verschillende leraren en lessen. Spelen met de kindjes en proberen wat namen te onthouden, wat onmogelijk is. Tussen de middag lunchen we op school. Daar krijgen we iedere dag dal bhat. Dat is rijst met een soort linzensoep erover en een beetje pompoen. De meeste mensen hier eten dit als ontbijt lunch en diner, elke dag. Dal Bhat power 24 hours!! Het is wel lekker, vragen ons alleen af of we dat na twee maanden elke dag eten nog steeds vinden.

Vrijdag middag was er een speciaal programma georganiseerd voor 2 Amerikaanse mensen. Wat ze precies op de school gedaan hebben is voor ons nog steeds niet duidelijk. Maar het was een hele happening dat ze weg gingen. Een paar meisjes en jongens in traditionele kleding traden op en alle klassen zongen een liedje. Daarna mocht iedereen dansen en ze gingen allemaal helemaal los (wij natuurlijk ook). Leuk om te zien en was erg gezellig. Toen hadden we weekend!